chrisnaarsantiago.reismee.nl

27e etappe. Cacabelos - Vega de Valcarce

6.45 op. Goed geslapen. Het is vannacht niet koud geweest, want ik kon vannacht zo in mijn onderbroek over de patio naar het toilet. Om vijf uur kreeg ik het pas koud, maar mijn fleecejack over mijn lakenzak was afdoende.

Om vijf voor half acht zijn we op pad. Vandaag gaat het door de wijnvelden. In de verte zien we de bergen waar we morgen tegenop moeten. We starten met kilometers alleen maar heuvel op en heuvel af. Het is bewolkt met dreiging van regen. Na een uur en twintig minuten bereiken we het wijnstadje Villafranca del Bierzo. Cafeo con leche €1,20. Hier vertrekken we om kwart over negen weer. Steeds maar langs de N VI, die nu heel stil is nu de nieuwe snelweg A6 erligt. dan weer beneden ons en dan weer (hoog) boven ons. We gaan daar vandaag wel 12 keer onderdoor. We lopen best snel. Het is maar 15C en af en toe miezert het.

Jean Christoph is een beetje melig. Met zijn engels gaat het steeds beter. Hij kletst het dan ook tegen iedereen met bijbehorende Franse mimiek en armgebaren.Hij is niet bang om fouten te maken en iedereen helpt hem. Hij bedankt me minstens driemaal per dag voor mijn engelse les. Nu loopt hij ongeveer 50 meter achter me door een in Denemarken geboren Zweed in een kilt te kletsen. Die kilt vindt hij machtig interessant.

Om kwart over tien zijn we al in Pereje. Onderweg begint het te regenen. Dus poncho´s uit de rugzak halen. Net als we dit gedaan hebben houdt het weer op. Gelukkig. Maar wel geweldig loopweer.

Kwart over tien lopen we Trabadelo al in. Eigenlijk het einddoel van vandaag. Dus besluiten we om door te lopen. Dit zijn de eerste zeven stijgende kilometers van de negentien kilometer lange (en beruchte) klim morgen naar O Cebreiro. Het gaat nog steeds erg lekker en het zonnetje begint ook voorzichtig te schijnen. De laatste zeven kilometer gaan inderdaad al aardig berg op. Ik begin overigens aardig honger te krijgen. jean Christoph ook. Daarom stoppen we om half een in La Portella. Een heerlijke bocadilla con jamon en dubbele cafeo con leche (€5,50).

Om een uur beginnen we aan de laatste vier kilometer bergop van vandaag. Dat is best pittig want we hebben dan al 21 km in de benen zitten. Vandaag hebben we dan 25 km gedaan en besluiten dat we morgen na de klim van 12 km naar O Cebreiros absoluut niet verder zullen lopen. Kwart voor 2 komen we aan in Vega de Valcarce. 7 km meer dan gehoopt vandaag. Nog maar 175 tot Santiago. OP het laatste stuk zijn we de drie Koreaanse kippen weer voorbij gelopen. Voor €5,- hebben we weer een bed in de tot nu toe oudste herberg, die ik ben tegengekomen om te slapen. Wifi werkt niet. Ook niet als de alberguist helpt. De (antieke) computer doet het natuurlijk niet. Voor de douche heb je een machinistendiploma nodig. Hoe heter ik het draai, hoe kouder het water wordt. Als ik er onderuit wil stappen wordt het plotseling gloeiend heet, maar ik krijg het tenslotte geregeld. Het enige dat ik niet in de hand heb is de kracht van de douche-strall. Die blijft hardnekkig varieren.

Was gedaan, moet bergop te drogen worden gehangen, maar dat lukt allemaal. Ine weer gebeld en nu in het dorp bijhet plaatselijke supermarktje nieuwe zeep kopen. Die hebben ze niet. Krijg ik van de alberguist een stuk savon de Marseille. Deze man verdient een tien voor klantvriendelijkheid, behulpzaamheid, enz. Kan die troel uit dat sjieke hotel van een aantal dagen nog een heleboel van leren.

Met Jean Christoph weer gaan aperitieven. Een (groot) glas lokale wijn voor €1,- en ook bij elk glas tapas erbij. Om kwart voor acht gaan we eten. Komen we bij Marco uit Sao Paulo aan tafelterecht. Jonge gozer. Heeft vandaag 40 km gelopen en wil er morgen 30 lopen. Voor mij wordt het diner macaronis (penne met een heerlijk gekruid gehakt erin) en als hoofdgerecht frites met bacon en eieren. Lekker. Wijn vino tinto de la casa Eulalia de Lians. Heerlijk.Als toetje fruit: Joekel van een blanke perzik en we krijgen van Mercedes, de dame, die ons bediende ook nog een banaan mee voor morgen. Samen met Mercedes op de foto en als we weggaan krijgen we alle drie van haar drie zoenen. Zo kan ie wel weer. Om half tienliggen we in os bedje. Nog maar 175 kilometer.

Reacties

Reacties

c.giliam@planet.nl

Nu begint het echt op te schieten.Chris. Alles gaat goed, geweldig. We denken aan je. Dinsdag Ine gezien bij het schilderen. Ze kwam maar even koffie drinken en over jou vertellen en over de badkamer. Die is absoluut blij als jij er weer bent, want als ik haar zo hoor heeft ze het erg druk. Als de baas niet thuis is dan is het moeilijk, geloof ik meteen. Vooral nu ze met die badkamer bezig zijn. Maar alles komt goed en heb jij het einde bereikt. Het einde waar je zo lang op hebt gewacht....het gaat je goed Chris

Richarda

wow Chris, ongelooflijk zo'n mooie reis/tocht.....
ik lees met veel plezier je verslagen!
hopelijk stap je iedere dag met je goeie been uit bed...;)
hartelijke groet uit Hilversum ook van Dik

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!