chrisnaarsantiago.reismee.nl

23e etappe (deel 2) Hospital de Orbigo - Murias de Rechivaldo

Na het computeren in Astorga helemaal blij om twee uurweer de stad doorgelopen op weg naar het Gaudi museum en de kathedraal, maar ik had het kunnen weten. Ook hier was het siesta time en dus heb ik alleen wat foto´s van de buitenkant gemaakt en ben met een blij gemoed richting Murias de rechivaldo gelopen. Jean Christoph zou hier een plekkie ergens in een albergue regelen. De hele tijd onderweg kijk ik naar de berg (1500 meter) waar ik de koemende 26 kilometer tegenop moet. Hij is gelukkig niet zo stijl, alleen natuurlijk weer de laatste zes kilometer, maar omhoog is omhoog.

Omdat ik blij ben ligt mijn tempo gelijk ook hoger. Ik meet de tijd op tussen twee kilometerpaaltjes en zie dat ik over een kilometer maar tien minuten doe. Dat is dus zes km per uur met een rugzak van 10kg exclusief water. Ik haal een paar peregrinos in, maar het is niet druk. Weer de prachtige vergezichten. het is puur genieten en om drie uur ben ik al in Murias de rechivaldo. Jean Christoph zit bij een cafetje al op me te wachten. Ik stik van de honger en sterf van de dorst. Dus in dat cafetje een halve liter Mahou bier en een echt huisgemaakte bocadillo met serranoham en ook nog flink dikke schijven. Dat helpt. De mevrouw van het cafe wil niet op de foto, maar het is me toch gelukt. We besluiten om er later die middag ook te gaan aperitieven.

Jean Christoph heeft een pracht albergue gevonden. Het laatste huis van het dorp aan de camino. Ik kan de eerste kilometers grindpad bergop zo voor me zien liggen. Helemaal achter in het dorp dus en voor de venlonaren: niet achter in het ven en de dochter van don Tinus zit hier ook niet in de kieperen. Maar een heel erg leuke, goed Frans sprekende,mevrouw, die me voor€21,- laat dineren, slapen en ontbijten. Het is alleen vegetarisch en Jean Christoph is er niet helemaal gerust op, maar ik stel hem gerust dat vegetarisch heel erg lekker kan zijn.

Dus eerst weer douchen en mijn was doen en daarna Ine bellen, maar die is zingen vertelt Gijs. Dus vanavond maar tweede poging als ze bij de roeibarbeknoei zijn. het douchen ging niet helemaal vlekkeloos. Ik draai aan de kraan en er komt geen water uit. Shit. Ik me weer aankleden en gaan vragen hoe het zit. Mevrouw gaat mee, duwt op de kraan en inderdaad er komt lekker warm water uit. Waarom ben ik nu weer niet op het idee van duwen op de kraan gekomen.

Ik lig met 22 man/vrouw op de kamer en weer in een benedenbed in een echt antiek zaaltje. prachtig met houten balken. Om half vijf lig ik te pitten en om half zes maakt Jean Christoph me wakker om te gaan aperitieven. Lopen we op weg daarheen Mathilde weer tegen het lijf, die in de andere albergue van het dorp is ingekwartierd. Samen weer naar het enige cafe van vanmiddag. lekker buiten in de zon maar wel al het fleecejack aan want de wind begint al koeler te worden. Twee pils en een wijn voor €3,60 en we zijn weer helemaal gelukkig.

Tgenover de kroeg zit een heel lieve (eufemisme voor heel lelijke) vrouw, want volgens Mathilde is het een vrouw, op haar Iphone een spelletje te spelen. tegelijk past ze op 2 katten en twee honden en als die iets te ver van haar stoel vandaan lopen begint ze tegen die beesten te schreeuwen. We schrikken ons een hoedje, maar na een aantal keren begint het te wennen en de rest van de bevolking kijkt er niet vreemd van op.

Om zewven uur eten. We zitten met vijf aan tafel: Sjors uit Roosteren, Els uit Meijel, Kathia uit Slowenie. jean Christoph en ik. Sjors en Els blijken ervaren Ke4nnedymarslopers te zijn en als ze horen dat ik dat ook ooit een keer heb gedaan kijken ze me erg blij aan.Eerst een "vegetable soup". We komen te weten dat er in elk geval pompoen, wortelen, zuchini en aardappelen inzitten, maar met de bijbehorende kruiden smaakt het heerlijk. Daarna "pasta". Dit blijkt een penne ovenschoetel te zijn met tomaten, paprika, broccoli en nog meer en heerlijke kruiden, overbakkenb met kaas. Heerlijk en als toetje gebakken banaan met kaneelyoghurt. Ook heel erg lekker. Jean Christoph is aangenaam verrast en wil bijna vegetarier worden. En een rode wijn uit La Mancha: Abadia del Roble. Ook prima.

Tijdens het eten zit ik de hele tijd tegen een computer aan te kijken en ineens valt het kwartje. het zal toch niet dat? En nee hoor. Hij doet het en ik hoef er niets voor te betalen. Er wordt alleen een donativo verwacht. Dus na het eten gelijk eerst Ine gebeld. Alles goed en het bad is gesteld.

En toen toch maar gelijk weer achter de computer gekropen om deze etappe af te schrijven. Jean Christoph is al bezorgd komen kijken want wil nog een lekker glas wijn metzijn Engelse leraardrinken en ik met mijn Franse. Om uiterlijk half tien liggen we er weer in., want morgenvroeg moeten we om kwart voor zeven op om op tijd aan het ontbijt te zijn en dan gaan we beginnen aan de lange klim.

Reacties

Reacties

Sander Serrée

Begin toch jaloers te worden van al dat eten en drinken... Nee, ik kom thuis niets te kort maar krijg ook niet elke dag een koude pot bier :-) Heel goed gedaan zover Chris, Lekker zo doorgaan... je komt er zeker!

Trudy de Boon

Chris we genieten van je verhalen wij zijn thuis in de regen en de kou.
Goede tocht verder.
Albert en Trudy

Ton en Edgar

Nou Chris, het gaat meer en meer op een culinaire wandelreis lijken. Hadden wij ook wel mee gewild. Maar dat had je niet gezegd. Klinkt allemaal lekker en gezellig. Op afstand is het ook genieten hoor. Elke dag weer je verhalen en avonturen, wij kijken ernaar uit. Hopelijk tot gauw!

Gijs

Ha Pa,

Groetjes van iedereen van de "roeibarbeknoei".
Ook wij hebben lekker gegeten...;)

Groetjes Gijs

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!