Ook de voorbereiding in maart werd verstoord: niet alleen door de aanhoudende verkoudheid en griep, maar ook nog door nierstenen. Ik ben net terug van de niersteenvergruizer waar men mij in 44 minuten 4200 (vierduizend en tweehonderd) schokken door mijn lijf heeft gejast. Maar zoals jullie aan dit schrijven kunnen zien leef ik nog en mag ik volgende week nog eens.

Maart stond ook in het teken van het rennen: Zowel de Berdenloop (7,5km in 50 min) als de Venloop (met goed gevolg heb ik hier weer 10km gerend in iets meer dan1 uur en 3 minuten). Bovendien had ik eerder die dag reeds de 500m bambinoloop gedaan samen met Rob en Lotte. Een geweldige ervaring.

Ondanks alles heb ik toch ook nog 60km wandelend kunnen trainen en tijdens een van deze tochten naar Arcen ontmoette ik, terwijl ik op een bankje koffie uit mijn thermosfles zat te drinken, een Spanjaard, die zijn regio Catalonie in Nederland aan het promoten is. Toen hij hoorde dat ik trainde voor Santiago hadden we meteen en klik en hebben we een tijdje over de Camino zitten praten. Dat is toch wel leuk. We hebben samen uit een bekertje van mijn koffie gedronken en zijn daarna weer ieder onze eigen weg gegaan. Bijna een Camino ervaring.

Het echt goede nieuws van deze maand is dat mijn inschrijving voor de Vierdaagse van Nijmegen rond is. Nog een kleinigheid: Ik moet met foto’s en inschrijfpapieren bewijzen dat ik echt twee keer heb gelopen. Dat wordt mijn vierdaagse project voor april. De fotoboeken waar dit in moet staan heb ik al gevonden.

Hopelijk kan ik in april wat meer wandelen. Als er geen gekke dingen gebeuren moet dit gaan lukken en met die nierstenen komt het ook wel goed. Het is tenslotte de zesde keer dat ik ze heb.