06.00 opstaan. alles inpakken, ontbijten. Diner van gisteren: linzensoep met gegratineerde bloemkool en spek met als toetje kaas. Lokale wijn erbij.Een heerlijk lunchpakket: groot stuk stokbrood met een versgebakken boerenomelet. We kunnen de route Napoleon nemen en om 07.00 op weg. Lekker nederlands weer: lichte regen. Mijn klein paraplutje deed het geweldig. Toen ik onder de stadspoort doorliep kreeg ik toch even een brok in mijn keel (nu trouwens ook weer). Na 50 jaar eindelijk op weg. Maar die brok was zo weg want de weg begon gelijk (flink) te stijgen en dat zou zo 6,5 uur doorgaan. Daar liggen wat calorieen en zweetdruppels van mij op die weg. In het eerste uur al flink wat lijden gezien: huilende meiden die niet verder wilden, amechtig hijgende mensen. Zelf ben ik in een rustig tempo gelopen. Het bleef maar stijgen. Kwam geen einde aan. Ik snapte ook waarom de wegwijstekens op de grond waren getekend: Daar was ik immers met mijn neus vlakbij. Soms was het echt stijl met keien en grote scherpe kiezel. Regelmatig gestopt. Geen trek in eten maar des te meer in water. De camelbak is geweldig.

Fantastische vergezichten toen na 3 uur de regen ophield. In de voetsporen van Romeinse keizers, Karel de Grote en Napoleon en dan ik!! met dat verschil dat de eerste drie dit per paard en ezel deden en ik arme sloeber moest te voet.

Het weer varieerde: na de regen zonneschijn en toen weer motregen en vlak voor de top na 6,5 zware uren (ja dat heb ik weer) liepen we in de wolken, Weg vergezicht.

En toen naar beneden: Er was gewaarschuwd dat het stijl zou zijn. Nou dat klopte. Ik hb besloten om met mijn stokken deze afdaling te doen en dat ging vanaf de eerste minuut goed. Ik daalde vrij snel terwijl ik het voor mijn gevoel niet zo snel deed. Later in Roncevalles zat een dame in het restaurant, die net terug was uit het ziekenhuis van Pamplona: gevallen tijdens de afdaling en bovenarm gebroken. Om haar nog een buen camino te wensen ging mij toch wat te ver.

Het laatste stuk ging het toch mis: verkeerde weg genomen en 3 km verkeerd gelopen. Toen kwam ik twee verwaalde spaanse toeristen tegen met hun auto. Die mannen waren knap chagrijnig. Spraken ook alleen maar spaans en het duurde bijna een kwartier voordat ze begrpen dat ik hen vroeg om mij naar Roncevalles te brengen. Dat deden ze. Ik werd op de achterbank tussen de andere rotzooi gezet (wat een zootje was het in die auto) en daar gingen we. Als beloning staken ze alletwee zo´n Gauloise op. Ik stikte bijna de moord en toen ik flink begon te hoesten ging het raamje een beetje open. Een uur later dan gepland was ik binnen in een reusachtig complex geleid door nederlanders en nu komt de dame vertellen dat ze gaat sluiten: siesta..... Tot de volgende keer.