chrisnaarsantiago.reismee.nl

31e etappe. Sarria - Portomarin

Om half zeven op. Ik heb goed geslapen, Maar heb toch ook nog over het koor gedacht. Hoe het allemaal zal gaan vandaag. Toch nog maar effe aan de preses laten weten dat ik aan ze denk. Midden in de nacht nog op voor een sanitaire stop. Toen ik terug kwam op de kamer stikte ik bijna de moord, zo weinig zuurstof, maar het was er wel lekker warm. Toch maar de raam open gemaakt en dat hielp moet ik zeggen.

Nog effe vertraging opgelopen bij de start, want er was een Spanjaard met een kaal hoofd en die stootte bij het opstaan uit het onderbed zijn knar behoorlijk aan het bovenbed. Dat bloedde best heftig. Effe eerste hulp verleend. D.w.z. Jean Christoph en ik hebben er een flink stuk verbandgaas opgedaan en daar een mooie ster van leukoplast overheen (plakte goed op die kale kop). Het bloeden stopte en meneer was best tevreden. Zijn petje er weer overheen en je zag er niets meer van. Hij tevreden naar buiten.

Om zeven uur naar het cafe honderd meter verderop voor het ontbijt. Cafeo con leche met bocadillo con jamon (€3,-). Mijn was was bijna droog. Alleen mijn sokken niet helemaal. Die heb ik maar op mijn rugzak gebonden om verder te drogen. Ging prima.

En toen ocharm begonne we aan het het stuk van Saaria naar Santiago. Dit zijn de laatste 115 km en dan kun je al je compostela krijgen. Dus hier beginne de toerist peregrinos , zoals wij die noemen. Vlak voor ons wordt een bus Koreanen uitgeladen. Die worden letterlijk het bos ingestuurd om de gele pijlen te volgen. Ik weet niet wat ze deze mensen hebben verteld, maar als ik zie wat ze allemaal aanhebben, dan ontbrak er nogal wat aan de informatie. vrijwel allemaal hebben ze gloednieuwe schoenen aan en de kleding heeft in de verste verte niets met die van de echte peregrinos te maken. Ze kennen ook de ongeschreven regels niet hoe je elkaar moet passeren, enz. Wij zaten al te denken hoe lang het zou duren eer wij dit vrachtje zouden hebben ingehaald, maar toen hielp moeder natuur ons. het begon te regenen en het ging ook weer lekker steil omhoog. Een van de Koreaanse glijdt uit en scheurt haar broek en haar knie bloedt. Ze maakt zich meer zorgen om haar broek en iedereen wil haar helpen. Dus konden wij er lekker snel voorbij. Ik weet niet wat er met haar is gebeurd, want haar bus was weg en het was nog 3,5 km naar het volgende dorp. We hebben ze in elk geval niet meer gezien.

EEn stuk verder lopen we weer vier Aziaten achterop. Ze hebben stokken en lopen er behoorlijk mee te zwaaien. Staan veel te lang afgesteld (langlauf) en ze steken die ook regelmatig bij elkaar tussen de benen. Soms denk ik dat ze aan het roeien zijn. Als we dichterbij komen zie ik dat ze ook L en R verwisselen, want de L zit in de rechterhand en andersom. Ze vertellen heel blij dat ze uit Singapore komen en lachend verdwijen ze achter ons uit beeld.

Om 10 uur zijn we in Ferreiros en we lopen dan al zeker anderhalf uur in de regen. Het is gelukkig maar een miezerregen, dus kruip ik gewoon onder mijn paraplu en heb mijn poncho nog niet nodig. In Ferreiros alleen een cola (€1,20) en daarna in een ruk door naar Portomarin. Het landschap gaat voortdurend Caubergachtig op en neer en het blijft ook behoorlijk grijs. De kou valt wel mee. Om elf uur loop ik Maeve (spreek uit meiv) (30) uit Dublin achterop. Zij is net afgestudeerd als huisarts vertelt zij mij. Zij loopt ook lekker door en het laatste uur hebben we lekker gezellig naar Portomarin gelopen, veel pratend over haar en mijn opleiding en nog veel meer. En zo stekkeren wij al om twaalf uur Portomarin binnen. We hebben dan 22 kilometer gelopen. De albergue is nog niet open dus eerst Ine gebeld en even bij de supermarkt binnen geweest. Heerlijke pruimen en water (€1,64).

De albergue ging pas om een uur open, dus nog effe wachten, maar om half twee was ik gedouched en kon ik gaan wassen. Voor zes euro heb ik weer een beneden bed in een kamer van 28 personen. Gelukkig hadden ze een wasdroger, dus mijn spullen met die van Maeve en Jean Christoph erin en veertig minuten later was alles droog.

Om drie uur het stadje in. Geen internetcafe. Shit. Dan eerst maar de kerk bezoeken en een kaarsje opsteken voor mijn gezinnetje. Weer zo,n soort flipperkast. Allemaal rode lampjes. Ik wil er drie opsteken, maar wat ik er ook ingooi. Ik krijg niet meer dan een kaarsje aan het branden. Dat is ook wat. Loop ik me hier de benen onder de kont uit als peregrino en dan wordt ik ook nog genept. Dan maar op het terras van een albergue met wifi gaan zitten en onder het genot van een biertje (€1,50) al mijn fotos maar ge-upload. Om half vijf terug naar de albergue en daar kwam ik Maeve weer tegen en daar ontdekte ik dat ze ook aan wedstrijdroeien heeft gedaan. Kijk, dan heb je gelijk een band en hebben we over roeien gekletst totdat Jean Christoph en Katja ons kwamen halen voor het aperitief. In dezelfde taberna hebben we ook maar gegeten: Asparagos (witte asperges, koud , uit een potje), Lacon asado en tarte Santiago. Dat alles weggespoeld met een lekkere jonge rode wijn uit de regio Lugo. Vino Xoven van Meson de Rodriguez. (€10,-).

Om half tien zijn we uitgedineerd en gaan we terug naar onze albergue. Het regent dat het giet, maar morgen is het droog. Dat moet ik nog zien. We spreken af dat we morgen Palas de rei proberen te bereiken. Dat zijn 25 kilometer. Maar ik ga lekker slapen en ik hoef nog maar 95 km.

Reacties

Reacties

Thijs Driessen

Hi Chris,

het gaat lekker met jou en de andere peregrinos, dacht eerst dat het perenplukkers waren maar het zijn echte pelgrims blijkt uit jouw beschrijvingen, gisteren een fenomenaal concert gehad met dito after party en lekker eten en nog een goed glas bier toe, veel positieve reacties op ons concert gehad dus jij kunt zonder zorgen over ons Venlona verder lopen. enfin, tot het weer eens is. Loop ze..................

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!