Om half zeven gaat de wekker. Het tweede gedeelte van de nacht heb ik goed geslapen. Waarom het eerste deel niet weet ik niet. Voor de eerste keer in de slaapzak. De 43 collega slapers hebben weinig gesnurkt. Ook hoefde ik niet ver naar hettoilet, want palnaast onze slaapzaal was het invalidentoilet.

Om zeven uur zitten we in het cafetaria van de pulpo van gisteren. Cafeo con leche met onze zelf gekochte appelkoeken. Die waren best lekker en lagen ook stevig op de maag. Om half acht vertrekken we voor de 22 km van vandaag naar Triacastela. OP het eerste uur na vrijwel constant bergaf.

Dat eerste uur bergop valt best nog tegen. Ik krijg weer visioenen van die tocht naar O Cebreiro.

Om acht uur zijn we in Linares, kwart over acht op de AltoSan Roque, kwart voor negen in Hospital de Condesa en om vijf over negen op de Alto de Poco. Dit was het stijggedeelte. Weer adembenemend en wondermooi. We lopen van de ene prentbriefkaart in de andere. Spaans vlak. Soms omhoog maar meestal naar beneden. Alleen die laatste klim valt weer vies tegen. Als we daar om vijf over negen stoppen hebben we al 9 km gedaan.

Om half tien gaan we weer op pad in ons prentbriefkaarten landschap. Echt indrukwekkend.

Na nog een pittig stuk omhoog zijn we om kwart voor elf in Biduedo. We hebben dan al 15 km gedaan. Nogmaar zeven. Even over elf vertrekken we hier voor het gevreesde steile stuk naar beneden. Ik heb al visioenen van de afdaling naar Molinaseca, maar deze is niet zo erg en is goed te doen. We lopen dwars door een aantal boerderijen en bij een staat de oude boerin ons op te wachten met koude pannekoeken met suiker. Ze wil geen geld, maar vraagt wel een donativo. En die krijgt ze ook van iedereen. Bovendien bedankt ze iedereen in de eigen taal. Ik hoor een keurig Dankjewel.

Om half twaalf zien we in de verte Triacastela liggen. Om twintig over twaalf zijn we er. De albergue municipal is nog dicht. Gaat pas om een uur open. Gelijk maar Ine gebeld. Ze zijn begonnen met het betegelen van de badkamer.

Dit was geen gemakkelijke etappe maar wel de mooiste van allemaal.

Voor €6,- heb ik weer een bed op een kamer van vier Een Spaanse moeder en haar neefje liggen bij ons op de kamer. Ik hoor van de alberguistin dat er in het stadje een internetcafe is dat ook ,s middags open is. Daar wordt ik zo blij van dat ik besluit om niet te gaan douchen en gelijk te gaan schrijven. Alleen hebben ze er niet bijverteld dat dit nog een km lopen is, maar dat heb ik graag voor jullie open en dus heb ik hier lekker naar zweet stinkend jullie zitten te schrijven en nu ga ik heerlijk douchen.