chrisnaarsantiago.reismee.nl

28e etappe. Vega de Valcarce - O Cebreiro

Zeven uur op. Jean Christoph weet te melden dat ik gesnurkt heb. Ik meld hem overigens precies hetzelfde.

Om half acht de albergue uit en gelijk aan de overkant het cafetaria van het diner vangisteren in voor het ontbijt. Dubbele cafeo con leche met twee tostados met jam voor €1,80. Heerlijk.

Om acht uur vertrek ik voor de 12 kilometer lange klim. Jean Christoph heeft zijn tostado nog niet op en bestelt nog een verse jus. Bovendien maakt hij naar mij een beweging waaruit ik afleid dat hij ook nog een grote boodschap moet. We spreken af dat ik in La Faba op hem zal wachten.

Katja is vandaag vroeger vetrokken, want zij wil op tijd in Las herreiras zijn. Daar stapt zij voor €35,- op een paard dat haar over de steile klim naar O Cebreiro zal brengen met haar twaalf blaren.

Het is lekker wandelweer: 15C. In een heel mooi Pyreneeenachtig landschap, maar ik ben bijna in Galicie. Vals plat omhoog en ik meet aan kilometerpaaltjes naast de weg dat ik 5,5 km per uur loop.

Om half negen ben ik Ruitelan en om kwart voor negen in Las Herreiras. Katja staat daar met nog een aantal peregrinos te wachten bij de paarden.

Na Las herreiras wordt het langzaam steeds steiler a la Cauberg. Dan naar links op een mooi bospad en opeens sta ik voor een soort steile wand in een holle weg. De gele caminopijl wijst onverbiddellijk de weg omhoog. Stik. Hijgend als een postpaard en stevig zwetend, werk ik me (met rugzak) omhoog.Bijna een vol uur heb ik nodig voor deze klim van goed een kilometer. Ik voel druppels, denk dat het regent, maar het blijkt mijn eigen zweet. Via een compleet ondergescheten (ja want zo is het) laatste deel van het pad bereik ik om half tien La Faba. Wat heb ik afgezien. Zeiknat ben ik van eerlijk zweet. Samen uithijgen met een stel uit Seattle, die ik net voor het einde voorbij ben gelopen. Coaca cola in een lokale taberna (soort omgebouwde garage) voor €1,20 en uit de wind in de zon mijn shirt laten drogen.

Twintig minuten later komt Jean Christoph naar boven gestekkkerd. Aan de woeste blik in zijn ogen zie ik dat hij niet gaat stoppen. Hij roept: "Tot in O Cebreiro". Dat is nogeens 4,5 km behoorlijk steil bergop waar anderhalf uur voor staat.

Ik vertrek om tien uur uit La faba. Klein beetje uitgezweet. Mijn shirt is bijna droog. Alleen de zweetlucht zit er nog in. De zon schijnt fel maar op deze hoogte van 900 meter is het nog best fris. Dus fleecejack weer aan.

Nog 400 meter klimmen in 4,5 km. Hoezo vandaag een (bijna) rustdag van maar 12 kilometer? Ik ben zo blij dat we gisteren die zeven kilometer extra hebben gepakt.

Weer omhoog naar La Laguna, beurtelings steil en minder steil, maar geen meter vlak. OPm kwart voor elf ben ik daar. Zit Jean Christoph bij een albergue met een een groot glas energiedrank op een muurtje op me te wachten. Hebben we een half uur gekletst met Simona uit Sienna en haar Franse vriend en met een jong stel uit Wales. Zij spreekt Duits. Ik heb een groot glas citroenlimonade aangeschaft voor €1,20.

Kwart over elf weer door voor het laatste stuk. Adembenemde vergezichten en ik herb al niet zo veel adem omdat het nog steeds omhoog gaat. Om half twaalf passeren we de grens van de provincie Galicie. Nog een half uur tot O Cebreiro. Nog steeds omhoog. Om twaalf uur zijn we er eindelijk. In vier uur tijd 700 meter omhoog.

Het dorp is een puinhoop. Op deze bergtop is gisteren een feest van 35.000 mensen geweest. Ik vraag me af waar ze die allemaal hebben gelaten. Ze zijn druk aan het opruimen. De aanbevolen herberg is vol, maar de albeguist brengt ons naar een andere die nog plaats heeft. Deze heeft ook nog een computer. Ikke blij. Duurt vijf minuten zegt de vriendelijke alberguistin, maar na een half uur sta ik er nog. Dus eerst maar Ine gebeld. IK sta nog te hijgen. ben helemaal naar de kl$%&/%&!! (erg moe).Komt Katja aan. Heeft de tocht op het paard naar boven overleefd. Ze vond het wel spannend, want echt lekker zat hetniet met haar rugzak op haar rug. Jean Christoph en Katja besluiten naar de albergue municipal te gaan.

Ik wiordt eindelijk naar boven gebracht naar mijn kamer. Wat een luxe. Kost €30,-, maar ja ik mag wel computeren. En voor je thuisfront moet je wat over hebben. Ik naar beneden om te betalen en te vragen wanneer ik kan computeren., blijkt dat het een misverstand is, want de enige computer is tevens ook de kassa van de souvenirwinkel. Vriendelijk zeg ik dat ik dan liever naar mijn vrienden ga in de albergue municipal. Dat is geen probleem en na duizend excuses voor het misverstand krijg ik ook nog een speciaal speldje.

In de albergue municipal krijg ik voor €6,- weer een bedje op een zaal van 44 personen. Hiervan zijn er drie. Om twee uur kan ik eindelijk gaan douchen en mijn kleren wassen. Om half drie ben ik klaar. Samen met jean Christoph gaat ik naar het plaatselijke winkeltje en koen we een brood e twee pakjes serranoham en ik een liter energiedrank. Gaan we ergens op een terras onze eigen bocadilla bouwen, gadegeslagen door een aantal echte toeristen, want die worden om het half uur boven afgezet, mogen een half uur rondkijken en moetenm met de volgende bus weer naar beneden.

Als ik terugkom in mijn albergue ligt Jan uit Maastricht naast mij. Onze bovenburebn zijn Sven en Matthias uit Antwerpen. Hebben we nog effe Nederlands liggen kletsen.

Om half zes weer terug voor het aperitief. We zitten buiten in het zonnetje uit de wind bij een temperatuur van 30C gezellig met zijn drieen een glas vino tinto de la casa te drinken en zien iedereen passeren. Eerst vier peregrinos (65+)uit Keulen. Heb ik nog Mallorca van de Black Foos meegezongen en hun op de fot gezet. Daarna de drie Franse dames (ook 65+) uit Toulon en Aix en Provence. Vervolgens nog wat appelkoeken voor morgenvroeg gekocht.

Om half acht diner. En daar worden wij echte Galiciers, want wij bestellen Pulpo. De nationale lekkernij: In stukken gehakte gebakken inktvis met aardappelen. Allemaal lekker gekruid. Fles vino tinto en water erbij en koffie na. A la carte eten voor €17,50. Nog geprobeerd foto´s te uploaden, maar wifi was veel te langzaam. Om negen uur naar bed. Nog 164 km tot santiago.

Reacties

Reacties

Netty

WOW Chris, knap hoor die bergen op. Hou vol!

Thijs Driessen

Hi Chris, we krijgen een aardige inkijk in de calculatie van de plaatselijke horeca en worden een beetje jaloers op je, alleen dat lopen dat mag je zelf doen, maar de Venlose horeca kan er wat van leren, jouw prijzen laten ons likkebaarden, maar ja dan heb je ook wel wat zeggen we dan maar om ons te troosten.
Veel succes verder met het lopen, je gaat het halen voelen wij aan het bekende water, nu wij nog morgen in Heerlen en Zondag in Venlo onze 2 top concerten van Venlona bij Opera per Tutti, een belevenis voor iedereen.
Groeten vanuit een zonnig Venlo en tot ziens.

c.giliam@planet.nl

Respect wat jij gedaan hebt. ongelooflijk. Wat zal Ine en de kinderen trots op je zijn!! Benbenieuwd welke verhalen we nog krijgen.Ik loop gewoon met je mee, maar ik ben niet moe en niet zweterig haha. Chris loop zo door, dan kom je er wel, groetjes vanuit Venlo

Monique en Hay

Kan alleen maar zeggen: respect!

José

Wie had trouwens dat pad onder gescheten ( zoals jij dat zo mooi frormuleerde??

Fer Janken

Hoi CHris,

Het het Romaanse kerkje van O Cebreiro hebben we een mooie Ave Maria gezongen. Het plaatsje heeft wel iets met zijn hutten. Ik loop de camino met je mee aan de hand van onze eigen verslagen

Tot het volgende verslag

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!