Na het computeren ga ik naar de eigenaar om hem de afgesproken €2,- te betalen. Maar dan ziet hij dat ik ook de naam van zijn albergue heb genoemd en is het voor niets. Jean Christoph staat al op me te wachten en is blij voor me dat het weer is gelukt. Nu even gaan kijken of Clover en Anna Maria het ook hebben gehaald. Als we de albergue uitstappen komen zij er net aan. Ook al gedouched. Ze hebben gehoord dat er "iets middeleeeuws" moet zijn waar je kunt zitten en ook eten. Lijkt ons een strak plan. In een soort bouwval aan de buitenkant gaan we naar binnen en inderdaad komen we zo in de middeleeuwen terecht, wat aankleding van de zaak en het personeel betreft. Onze dame achter de tap spreekt vrij goed engels. Wij bestellen wijn. krijgen we in mokken en kost €1,- per glas en is nog lekker ook. Bovendien krijgen we er nog tapas bij. Toe maar.

Buiten gezellig zitten praten. Vooral over het pittige laatste stuk berg op, maar de overweldigende natuur maakt alles goed. Komt Kathia uit Slowenie ook nog langs. Dus nog maar een wijn besteld.

Om zeven uur gaan we eten. De meiden doen niet mee omdat zij ´s middags al hebben gegeten. Wij komen dat restaurant weer in en lopen langs een tafel waar iedereen vrij grote lappen vlees zit te eten. Na die vegetarische dag van gisteren willen wij dit ook wel en kijken verder niet eens op de kaart. Het heet Churrasco de tennera. Het zijn drie verschillende lappen vlees, maar dan tegen elkaar aangelegd, zodat het een grote lijkt. Ter grootte van een flinke T-bone steak. Er liggen ook nog lekker gekruide gekookte aardappelen eomheen en paprika´s in saus. Allemaal heel erg lekker. De wijn van het huis is ook prima, maar dat wisten we al. Totaal voor €12,50, want meer kregen we niet naar binnen gewerkt.

Aan onze tafel zit ook Ken (54) uit Dublin. Hij was ook Collin tegen gekomen en voor we het weten zitten we weer in Fawlty towers, dad´s army, enz. enz. Ook de Dublinners (fameus drink en zing gezelschap) worden besproken. Maar dan in een keer een hels kabaal op het golfplaten dak. begint het flink te regenen en ik heb mijn was nog buiten hangen. Dus ik rennend op mijn slippers tegen de berg omhoog naar mijn albergue. Onderweg in andere albergues zien een aantal peregrinos mij langs scheuren. Lachend wensen ze mij een buen camino. Daar moet ik hartelijk om lachen. Mijn was is gelukkig nog vrijwel droog. De rest droogt ie vannacht binnen wel.
Om negen uur lig ik al in bed nog foto´s te uploaden. De steen, een maaskei van meer dan 200 gram van bij ons voor aan de Maas, die ik heb meegenomen heb ik al opgegraven uit mijn rugzak. Met mijn gedachten bij het Cruz de ferro val ik toch snel in slaap. Het was een pittige dag met 22 stijgende kilometers.