chrisnaarsantiago.reismee.nl

24e etappe (deel 1) Murias de Rechivaldo - Foncebadon

Vanochtend om half zeven op. Ik heb alweer goed geslapen alleen moest er toch nog een keer extra uit omdat ik mijn was vergeten was binnen te halen. Daarvoor moest ik metde lamp op mijn knar destikdonkere tuin in.Gelukkig was alles droog. En toen kon ik echt gaan pitten. Om te plassen moest ik de patio oversteken en daar was het fors kouder (6C) dan in de slaapzaal. Later die nacht moest ik toch ook nog een deken over mijn lakenzak gooien, maar dat was geen probleem, want op elk bed was er al een klaargelegd.

Om 7 uur ontbijt. Nog effe Limburgs kunnen kletsen met Sjors en Els. Zij vertrokken tien minuten voor ons om twintig over zeven en tot nu heb ik ze niet meer gezien. Tijdens het ontbijt houden Jean Christoph en ik nog even krijgsraad. Het is tot Foncebadon nog 22km alleen maar bergop en met name de laatste 5 km gaan vrij steil omhoog. We besluiten om in elk geval de eerste 17km naar Rabanal del Camino te lopen en kijken hoe laat we daar zijn, hoe het weer is en hoe we ons voelen. Als alles OK is zullen we ook de laatste vijf km doen.

Om half acht vertrekken we bij een fantastische zonsopgang achter ons in een overweldigend landschap met op de achtergrond de berg waar we vandaag tegenaan moeten. het is nog best koud maar de zon begint te schijnen en we voelen de temperatuur langzaam stijgen. We zitten op 900 meter hoogte en Foncebadon ligt op 1450 meter. We zijn echt helemaal alleen in een hele diepe stilte. Voor mij is het alsof ik in de Arriege richting Pyreneeen loop.

Na drie kwartier horen we opeens schoten in de verte. Ze zullen ons toch niet voor herten of wilde zwijnen aanzien? Maar dat valt gelukkig mee. Een ouwe baas staat met een verrekijker op de uitkijk en maakt ons duidelijk dat de jagers de andere kant op schieten en dat ze inderdaad op herten jagen. Hij vraagt uit welk land we komen en als hij hoort dat ik uit Nederland kom begint hij heel breed te lachen en maakt mij duidelijk dat hij best lol heeft dat wij van IJsland hebben verloren. Ik lach gewoon met hem mee. Ook herinnert hij me er fijntjes aan de we de finale van het wereldkampioenschap van Spanje hebben verloren, maar daar kan ik ook niets meer aan veranderen. Ook wijst hij ons heel in de verte waar Foncebadon ergens moet liggen in de bergen en dat is nog een klere-eind lopen.

Na een uur loprn bereiken we Santa Catalina de Somoza. Het gaat lekker dus besluiten we niet te pauzeren en dat pas in het volgende dorp te doen. Het komend uur prtaen we veel over rugby, de favoriete sport van Jean Francois. Hij wil per se voor het einde van de maand terug zijn als het wereldkampioenschap in Engeland begint. Ik eigenlijk ook, want ik kijk er liever naar dan naar voetbal.

Om kwart over negen zijn we in El Ganso. We hebben dan al bijna 10 km, steeds bergop, gelopen over ontzettend lange rechte paden, maar die lopen heerlijk ondanks dat het voortdurend omhoog gaat. Daar komen we terecht in een cafe dat zou moeten zijn ingericht als een western saloon. Het blijkt een schuur te zijn met allemaal oude meuk aan het plafond en de muren en het meubilair valt ook in die categorie. De eigenaar, gekleed in het camouflageuniform van het Spaanse leger, heet ons hartelijk welkom en stelt zich voor als Buffalo Bill. Ik zeg dat ik Broer Konijn heet en dat rekent hij ook goed.

Als we weer weg willen gaan komen er drie plaatjes van meiden binnen, die onderling Vlaams praten. Dat zijn Liesberh, Barbara en Janneken (allemaal rond de dertig) en ze komen uit Antwerpen. Nog even bijgekletst en zij besluiten ter plekke fan van mijn blog te worde. Dus ik ben weer drie emailadressen rijker om in te voeren.

Om kwqart voor negen vertrekken we uit El Ganso. het fleecejack is uit want het is inmiddels al boven de 20C. Gelukkig met een heel klein koel briesje. Het ideale loopweer. Nog steeds achetr onze eigen schaduw aan in het ook nog steeds overweldigende landschap. Als ik daar een foto van maak valt die vies tegen. Wat ben ik toch een amateur. Na een half vuur lopen halen we Clover (28) en Ana Maria (28) uit Galway in. Clover spreekt een beetje Nederlands want ze heeft een Nederlands vriendje gehad. Wij gaan iets langzamer lopen en gezellig kletsend over Ierland en de Dublinners, enz. schiet het lekker op. Op het laatst blijft Clover een beetje achter, achillespees, maar geeft aan dat wij door moeten lopen want we zijn toch alweer bijna in Rabanel del Camino. Daar zijn we al om half twaalf. De eerste 17 km zitten er al op. Jean Christoph en ik voelen ons alletwee erg goed en besluiten een half uur te rusten en dan de laatste moeilijke vijf km bergop naar Foncebadon te beginnen. Clover en Ana maria weten het nog niet en besluiten in elk geval wat langer te rusten. Zij worden in elk geval ook fan van mijn blog. Ik neem een caola (suikers) en een empenada de carne.l Morrejen, dat is pas lekker. Het is net een appelvlaai met een dichte bovenkant, maar de appelen zijn nu vervangen door een soort allejezus lekker gekruid gehakt. Cola plus empenada €3,50.

Om 12 uur beginnen we aan het moeilijke stuk. Clover weet hoe het moet in Nederland en geeft me drie kussen en jean Christoph twee (want dat is Frans) en Ana Maria volgt haar voorbeeld. Kijk daar kun je mee verder en dat gaan we dus ook doen. Het stijgingspercentage neemt toe, maar in een tempo op ongeveer 70% gaan we door. Ik moet voorop. We gaan er vanuit dat het wel eens twee uur kan duren deze vijf km want we gaan er van uit dat we ook nog moeten rusten. Maar het gaat lekker en we halen alleen maar andere peregrinos in. Sommigen hijgen werkelijk als postpaarden en ik ben heel erg blij met mijn bijna700 trainingskilometers in de benen. Gelukkig nog steeds het overweldigende landschap, maar het is behoorlijk zwaar. Ik weet nu al dat dit in de top drie van zwaarste etappes komt te staan maar is wel de mooiste. Om kwart voor een, als we een bocht omkomen uit een bos zien we Foncebadon al voor ons liggen. Het laatste stuk met nog een paar heftige klimmetjes doen we in een half uur en om kwart over een zijn we er al. In het dorp gaat het ook nog omhoog en we besluiten de laatste albergue te nemen want dan hebben we deze stijgingsmeters ook maar gehad.

Foncebadon was tot voor kort een ghost town, maar met geld van de Europese gemeenschap voor het culturele erfgoed zijn hier enle albergues weer geopend en er zijn ook alweer een paar boeren. Het heeft geen verharde wegen, maar uitsluitend grind/stenen paden. In onze albergue , La Posada delo Druida,loop ik zo tegen een computer aan. Volgens de eigenaar is hij privado, maar ik weet hem over te halen en voor €2,- mag ik straks mijn blog gaan schrijven. Ik ben helemaal blij. Maar eerst een bed: €7,- is het vandaag komen we terecht op een zes persoons kamertje. 3 stapelbeden. Je kunt er je kont niet keren, maar dan is het vannacht in elk geval lekker warm. EErst een grote pot bier voor mij. Die hebben ze niet. Het grootste wat hij heeft is een halve liter echte Franciskaner Weissenbier uit MUnchen. voor €2,50. Ik ben helemaal gelukkig. Daarna douchen. We laten een dame voorgaan, maar die komt snel terug dat het alleen maar koud water is. De eigenaar het stookhok in en voila, warm water uit een regendouche. kan mijn ogen niet gelove. Daarna wassen en Ine bellen. Maar die is "op de lappen". bel ik straks. Dan maar lekker siesta. Als ik om vier uur wakker wordt ligt er eenSpaanse familie bij ons op het kamertje: Vader, moeder Vera (48), dochter Diana (28) en een broer van pa. Moeder en dochter spreken een beetje engels, maar met handen en voeten redden we het wel.Vervolgens dit stukje schrijven. En dat is nu klaar en dan gaan we kijken of Clover en Ana Maria het hebben gehaald en anders moeten we met zijn tweeen gaan aperitieven

Reacties

Reacties

Helga van Kleef

Hoi Chris, ga zo door, ik vind jouw berichten heel
erg leuk, ik zie het allemaal voor mij.
veel succes verder met de loop, groetjes Helga

Sander Serrée

Pas maar op.... Broer Konijn ... dat je die jagers niet weer tegenkomt onderweg :-)

Theo en Margot

Ha Chris, fijn dat het zo goed gaat! Ga zo door en geniet ervan. Hebben je gisteren gemist op de roei bbq (veel bier en wijn over ;) )maar het was gezellig met je Ine en Gijs. Vandaag ook nog genoten van het optreden van Ine bij een koor ter ere van Viva Classica; het was druk en uiteindelijk een plekje kunnen bemachtingen op een terras.
Geniet, ervaar, koester, en ga stap voor stap verder in deze mooie tocht; go with the flow????????????????

c.giliam@planet.nl

Nou Chris dat heb je achter de rug......veel respect voor jullie allemaal.
Maar het lijkt mij prachtig om te doen. Een hele belevenis in je leven.
Succes en veel sterkte verder, gr.Trudy en Con

Liesbeth.stockman@gmail.com

Hallo Chris!
Vandaag in foncebadon zijn we je blog beginnen lezen, echt genieten. Vooral Barbara is grote fan. Als we je nog eens tegekomen: dikke knuffel. Nu in el Acedo in de depositivo bij pater pedro :-)
Liesbeth

Liesbeth.stockman@gmail.com

Donativo :-)

Addy

Ha Chris,
Wij genieten elke dag met je mee. Geweldig je reisverhaal. Ik lees en vertel Wim je belevenissen. Nog heel veel wandelplezier. gr. Addy en Wim

Ellie Hendrikx

Fijn dat het zo goed gaat. Veel succes. Als het zo door gaat red je het wel

Guus Haeijen

Mooie verhalen, Chris! Leuk om je zo te volgen!
Veel succes verder!

ant en jac

Wat weer prachtige verhalen en foto's, het gaat prima met je zo
Te lezen.hou vol en succes, grtds uit eik

Ine van der Vorst

Je reisverhaal leest erg gemakkelijk! Leuk om jouw ervaringen zo te volgen! Sukses verder!

Gijs

Ha Pap,

Ma was niet zomaar op de lappen, ze was weer zingen bij Viva Classic Live.
Gisteravond naar de grote voorstelling geweest en het was weer geweldig.
Sef was weer in Vorm. Een erg goede Tenor uit Mexico en een prachtige sopraan uit Rusland.
Luttinkhuis (compleet met Zonnebril) was weer in vorm en dé drie nederlandse Barringtons waren er ook. (Poort, Smit en Bakker), die deden gewoon leuk mee met het laatste liedje.

Truste!

Ton en Edgar

Ha die Chris, wat een mooie vrouwen heb je toch om je heen! Als we het mogen geloven! Maar je schrijft altijd zo geloofwaardig, dat we ook dit zeker geloven. Je foto's zijn ook leuk om te bekijken, zo wordt het nog realistischer. We genieten elke dag weer. Voor vanavond lekker slapen en morgen weer goed lopen, succes.

Monique en Hay

De eerste 10 dagen van jouw avontuur in een adem uitgelezen....verslonden, kan je wel zeggen, ik heb er wel honger van gekregen, moet ik zeggen ;-D
Ga het nu iedere dag lezen , als je tenminste internet hebt, want dat is toch wel vaak een probleem, maar met het lopen gaat het voortvarend en daar gaat het om.
Succes verder en laat de verhalen maar komen!

Marina Vallen

vanmorgen van je vrouw gehoord dat jij een blog schrijft . Dus lig ik nu lekker op de bank een " boek" te lezen????????het leest heerlijk weg.????????????????
Nog nooit zoiets gelezen maar ik moet zeggen, morgen haak ik weer aan!!
Ik wens je nog een fijne dag en tot morgen dan maar.????

Marina Vallen

Ps die vraagtekens horen niet bij mij . Of het heeft met mijn onhandigheid te maken, kan ook!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!