chrisnaarsantiago.reismee.nl

19e etappe. bercianos del Real Camino - Reliegos

Zeven uur op. Geen last gehad van de krakende vloer als mensen naar het toilet moesten.

Om half acht begin ik te lopen bij 17C en bewolkt weer. Kippevel, maar ik loop mezelf snel genoeg warm. In anderhalf uur loop ik weer door de eindeloze lichtgolvende vlaktes de 8km naar El Burgo Ranero. Onderweg nog ongeveer een kwartier met Katerine (50+) uit Kopenhagen gepraat. In de verte hoor ik gelach bij een bar waar een aantal peregrinos zitten. Ik daar ook naar toe, want immers een dag niet gelachen is een dag niet geleefd. Wordt daar een soort sketch uit Fawlty Towers opgevoerd met Colin (42) uit Cardiff in de rol van Basil en Oreol uit Barcelona in de rol van Manual from Barcelona. Hele teksten kenden ze van buiten en ik wist er ook een aantal. We hebben ons behuild. Daarna ging Colin naadloos over naar Dad´s army en passerden captain Mainwaring, sergeant Wilson, Corporal Jones (Jonesy, "never tango with an old butcher") en soldaat Pike de revue. Wat hebben we gelachen. Er gingen rondom ons wat ramen open van bewoners, die wilden weten wat er aan de hand was. Colin ging echter vlot over naar Allo Allo en zo kwamen we cafehouder Rene en leutnant Gruber tegen. Ook hebben we nog stukjes uit "Mr Bean", "On the buses" en "Cheers" gehoord.

Na een uur zijn we maar verder gaan lopen. Oreol had last van zijn voet en liep wat langzamer en dus hebben Colin en ik nog verder doorgepraat over Britse humor en wie die mensen zijn die deze dialogen kunnen schrijven. Daarna ging het over cricket. Hij moet perse voor het einde van de maand thuis zijn want dan begint het wereldkampioenschap. We hebben de 12 km door het nog steeds eindeloze niets zonder pauze gelopen en de tijd vloog om.

Om 12 uur zijn we al in Reliegos en daar komen na een tijdje ook Anabel, Danuta en Katja weer langs. Oreol heeft pijn en wordt vakkundig door Katja gemasserd. Daar kijkt hij niet blij mee, maar als hij een uur later vertrekt voelt hij zich weer beter, zegt hij. Colin en de meiden vertrekken ook en ik ga naar binnen om mij in te schrijven. Ik kom terecht op een zespersoonskamer zonder stapelbedden. Dat gaat vlot. De albergue wordt gedreven door twee zussen van ongeveer 35 jaar en die hebben er behoorlijk de wind onder, want pa doet precies wat zij zeggen en zo heb ik die man zien afwassen, glazen en borden ophalen en een kuil graven naast het huis. Helaas weer geen internet en een heeeeeeeeeeeeeeel langzaam wifi. Ik kan er zelfs geen fotos mee uploaden. Na douchen, was doen, Ine bellen, er is al een stukje opgebouwd in de badkamer, ben ik door het dorp gelopen en ben bij alle zes andere albergues en bars binnen geweest, maar nergens een computer. Het douchen was overigens weer een verhaal apart. De douchedeuren stonden naast de douchecabine. Dus heb ik mezelf heel voorzichtig gedouched om er geen kliederzooi van te maken en ik heb keurig met de gereedstaande mopper het water van de vloer geveegd.

In de albergue municipal, stonder twee computers, maar daar had een of ander goochem vlak achter de computers alle draden doorgeknipt. Ik kon wel janken. Ik nam me voor morgen in elk plaatsje te kijken naar een computer. Ook heb ik nog effe een mailtje naar de preses van Venlona geschreven om aan de mannen te laten weten dat het me goed gaat en dat ik die operamelodieen maar niet uit mijn kop krijg. Daarna heb ik mijn verdriet verdronken met een halve liter Amstel Cerveza. En ik heb mezelf opgelegd, dat wat er ook gebeurd ik in Leon ga schrijven en wel net zo lang tot ik helemaal bij ben. Toen ben ik gaan pitten.

Maar dat duurde niet lang want om vijf uur komt een Spaans (45+) echtpaar on-peregrinos hard de kamer opgestommeld. En nu opgepast, want dit verslag gaat als een vies verhaal verder. Dus jullie zijn gewaarschuwd. Die man komt binnen en laat een gigantische boer. De vrouw zegt er niets van, maar ik denk: "dat kan ik beter" en ik laat op een luidruchtige wijze flink wat overtollige lucht uit mijn endeldarm ontsnappen (Ine is er immers toch niet bij om er wat van te zeggen). Het echtpaar knippert niet eens met de ogen. Verder zeggen ze ook niets op mijn buenas dias. Ik ga naar beneden en heb nog even met mijn Navteq engel in Santiago, Pablo Lampon; gebeld om te zeggen dat het goed met me gaat.

Het diner heb ik alleen genoten, want mijn kamergenoten heb ik niet gezien. Weer een salade, vervolgens varkensfricandeau in paprikasaus met friet en als toetje guagada (lokaal puddinggerecht met honing). Bijbehorend een fles wijn uit deregio Leon: Viña Pornada7Vinicola valmadrigal. Erg lekker. Toen ik de fles half leeg had ging ik hem terugbrengen, maar daar wilden de dames niets van weten en toen heb ik mijn plicht als peregrino maar gedaan en de fles verder leeggemaakt.

Na het eten naar boven en daar had de Spaanse kamergenoot weer een verrassing voor mij. Hij had gedouchet en zijn natte kliederboel niet opgedweild. Eerst dacht ik, dat laat ik mooi liggen, maar ik realiseerde mij dat wanneer ik er ´s nachts uit moest ik wel eens zou kunnen uitglijden en wat als ik dan iets breed. Ik keek of Spaanse meneer nog wakker was, maar ze sliepen alletwee als rozen, maar niet lang meer! Luidruchtig heb ik de emmer en dweil gepakt, overal het licht aangedaan en de deur open laten staan en ik heb in plat Limburgs aan meneer en mevrouw vertelt dat ik het even ging opruimen. Dat was in een paar minuten gebeurd en toen heb ik hen nog even verteld dat ik overal het licht aan zou laten en de deur open zou laten zodat het snel zou drogen en dat zij nog konden kijken of ik het wel goed had opgeruimd.

Met het licht aan kan ik prima slapen. Heb ik in dienst geleerd, maar meneer stond na 10 minuten op om alles uit te doen en de deur te sluiten. Ik heb niets meer gehoord en sliep om half tien.

Reacties

Reacties

Kim en Gijs

Geweldig! Ook daar zijn dus onbeschofte mensen, maar gelukkig is dat heel zeldzaam. Goed aangepakt, we zien het je doen!

ant en jac uit eik

Watweereen heerlijk verhaal,chris
We leven met je mee,het gaat je goed, tot gauw!!!

Sander Serrée

Geweldig Chris, kan me helemaal voorstellen hoe jullie daar krom van het lachen bij die bar zaten met Colin. Laat je niet gek maken door die rare gasten.... die haken ergens wel af of lopen verkeerd of zo.

Fer Janken

Ik heb weer heerlijk genoten van je reisverslag. Het is iedere keer weer smullen..
Succes verder.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!