Vannacht slecht geslapen in mijn kuilbed. En dat heb ik niet gauw dat ik slecht slaap. Op mijn rug slapen doe ik niet graag, want dan snurk ik helemaal. Op mijn buik slapen ging niet want dat voelde hetzelfde aan als een vogelnestje maken in de ringen met turnen. Op de harde zijkant ging nog net. Dit was met aftstand het slechtste bed waar ik de laatste 20 jaar in heb geslapen.Toch verschillende keren nog de kerkklok gehoord. Om 6 uur echter vertok het Duitse echtpaar en om 1 over 6 lag ik in het benedenbed voor mijn laatste uur slaap en dat lukte ook nog. Toen ik opstond had ik het gevoel of ik door een vrachtwagen was overreden. Toch maar rek en strek oefeningen gedaan en toen ging het een beetje. Ik was bang dat mijn spit terug zou komen, maar het ging goed.

Een energiereep gegeten en op 8 uur stond ik op de stoep op de taxi tewachten en die kwam keurig op tijd. Een leuke mevrouw (sprak allen maar Spaans) bracht mij in een klein half uur de 45 km van Sahagun naar Carillon de los Condes. Sinds vorig jaar was hier helemaal niets veranderd. In een albergue een ontbijt besteld (cafe con leche, verse jus en 2 bocadillos met jam voor €3,- was een prima prijs. Nog een koffie genomen en een bocadillo con jamon laten maken voor lunch want ik weet niet wanneer ik vandaag weer iets te eten vind. Want vandaag is het verschrikkelijke stuk van 18km helemaal niets. Alleen maar zon.

Om 9 uur vertrek ik. Helemaal afgevuld met 3,5 liter water.1 uur vroeger dan gehoopt. Dat scheelt weer in de hitte. Het is al 25C. Benieuwd hoe erg het wordt. Het is weer de 29e augustus, de verjaardag van mijn moeder. Hopenlijk let ze goed op mij. Vorig jaar heb ik me flink verlopen op haar verjaardag. Maar vandaag is het 18km rechtdoor door het hete niets. en het klopt ook. Rondom mij niets, rien, nada. In het begin staan er nog km palen. Ik meet 12 minuten tussen 2 palen. 5km per uur.Niet slecht in dit weer. Als snel loop ik 2 dames achterop. Een moeder (60) en dochter (30) uit Seattle. Ze zijn niet vooruit te branden. Wistente melden dat het 30C is.Ik wens ze een buen camino en loop door in mijn eigen tempo. Elke 10 minuten een paar slokken. verder denk ik niet zoveel. Alleen wat een verschil met de week daarvoor: op pad met 190 personen en nu echt alleen. Onderweg krijg ik die operamelodien maar niet uit mijn hoofd. Komt zeker omdat de jongens van Venlona weer een extra repetitie hebben met de andere koren.Verschillende melodieen gaan er door mijn hoofd: miserere, maar dat is niks om op te lopen. Bovendien lijkt het mij teveel op misere. La vergine del angeli is ook te langzaam, maar op "maledetto del senor", "gloire immortelle de nos ailleux", "teco sarendi" en "I vihilu" gaat het prima en ik loop dan ook luid te galderen. Er is toch niemand in mijn buurt. Ongeveer 1km voor mij uit zie ik een paar stipjes. Een mooi grindpad. Het loopt lekker maar het stuift wel flink.

Op een gegeven ogenblik wordt ik gepasserd door een auto. de chauffeur steekt een briefje uit het raam met daarop de naam van een albergue. Dat is precies de albergue waar ik s´avonds heen wil. Ik reserveer ook maar gelijk bij hem een benedenbed. Weer een zorg minder.

Na 2 uur lopen zie ik in de verte een bosje opduiken. Lijkt mij een een geschikt plekje om te rusten. Als ik het bosje nader hoor ik muziek. Toch geen fata morgana, maar nee hoor ik hoor ook nog praten. En daar staat een hutje met tafeltjes onder de bomen. Ik koop er een (heel erg rijpe) banaan en coffee con leche uit een plastic bekertje (legerkwaliteit van 40 jaar geleden). Maar alles gaat erin. Naast mij zitten twee Franse dames uit Marvejols en van het eiland Reunion. Twee vriendinnen. Zij wanen zich onder de bomen in het paradijs. inzitten. Het gaat wel lekker in deze Toch is het in de schaduw nog steeds 36C. Effe gezellig gekletst, maar na een kwartiertje stap ik weer op de hitte in. Volgens de dame van de tent is het nog twee uur lopen in het eindeloze niets. Dat gaat.

Ik ben weer helemaal alleen op pad in de hitte. In de bakoven. Ik maak mijn hoedje maar helemaal nat en zet het weer op mijn knar. Ikmerk dat iksteeds vaker moet drinken. Elke 5 minuten een paar slokjes. Ik neem een kauwgom om mijn mond vochtig te houden, maar het tempo blijft er best goed inzitten en ik voel me goed. En maar steeds die opertamelodieen die terug komen. Wat heeft dirigent Wim toch met ons gedaan het afgelopen jaar?

Na 1 uur lopen, om 12 uur, zie ik de kerktoren van het kerkhof van Calzadilla de la Cueza. Volgens het boekje is het dan nog 3 kwartier lopen. Het schiet lekker op. Als ik dichter bij die kerktoren kom zie ik ook andere daken verschijnen en plotseling ligt het hele dorpje voor mij te trillen in de hitte. Ik ben er. Van verre kan ik de naam van de albergue al zien. Vriendelijk wordt ik welkom geheten en voor €5 kan ik weer een nachtje slapen. Eten moet ik in het enige restaurant van het dorp.doen 100 meter verder. Een computer voor mijn blog is in het hele dorp niet voorhanden.

Ik ben de tweede, die arriveert. Vlak na John uit Aberdeen. Samen schaffen we een litersfles Manou bier aan voor €2. Die kleppen we gezellig samen op met de blote voeten op de koude tegels. Het bier sist naar binnen. Hij is Celtic fan en ik begrijp dat Ajax Celtic heeft geloot voor het komende europacup tournooi. In de schaduw op het terras is het 38C.Als de fles bierop is gaan we douchen en wassen. Ik merk dat mijn rugzak aan de rugkant helemaal wit is uitgebeten vanhet zout. We hebben toch wat zweetdruppels achtergelaten. Overigens niets van gemerkt want he4t verdanmpte gelijk.De slaapzaal (24 personen) is lekker koel en ze hebben dezelfde gammele bedjes als in Sahagun alleen hebben ze hier overal een plaat spaanplaat onder de matrassen gelegd. Ligt prima. En ze hebben ook badstoffen lakens op de bedjes. Wat een luxe.