chrisnaarsantiago.reismee.nl

Reis Venlo - Carillon de los Condes

In Dusseldorf om 06.30 op. Goed geslapen in het luxe king size bed. Mijn spullen aangetrokken en naar beneden. Uit de lift komend wordt ik vriendelijk ontvangen door minstens 10 lachende stewwardessen van een mij onbekende airline. Naar de receptie om afte rekenen en ik voel me hier een vreemde eend in de bijt in mijn pelgrimskloffietussen al de streepjespakken. Heb ik zelf toch ook jaren bijgehoord. Al die luxe. Het doet me niets.

Lopend naar de balie van Air berlin. Ben ik zo. Naast de balie staat de machine waar voor 7 EU mijn rugzak wordt ingewrapped (in plastic gerold).. Ik vraag de meneer om alvast een sneetje te maken bij het begin van de rits waarachter mijn mes zit, zodat ik in Madrid niet al te lang hoef te klooien om hem weer uit te pakken.

Door naar het inchecken. Er staat een gruwelijk lange rij, maar ik ontdek op tijd dat deze voor een vlucht naar Moskou is. Bij mijn counter ben ik direct aan de beurt en ik ontdek dat mijn rugzak maar 10kg weegt. 2 kg minder dan toen ik vorig jaar begon. Goed gedaan jochie, prijs ik mezelf.

Toen naar de gate. Capuccino en een panini in het tentje waar ik altijd ging toen ik voor de zaak vloog: €11,30. Toe maar. Maar toch nog altijd €17,- goedkoper dan het ontbijt in het hotel. Daarna taxfree een zonnebril scoren. Ze hadden er gelukkig maar een. Hoefde ik niet te kiezen. Wel van zo,n schofterig duur merk: €222,-. Was een koopje volgens de gladde verkoper. Toen heb ik hem verteld dat ik dat in geen 222 jaar deed omdat ik de camino ging lopene en voor hetzelfde geld zeven dagen kan leven (slapen, eten, wassenen drinken). Hij keek me verbaasd aan, zei dat hij het snapte en wenste me succes.

In het vliegtuig zat ik tussen een klas giebelende USA geiten (meiden van 18 jaar van een high school uit New York) met hun leraar.Kwamen net uit New Yorken ze hadden geen idee waar ze ergens waren overgestapt. "Ergens in Duitsland". Of ze naar Madrid gingen. "Nee, naar Spanje". Ze waren "on European tour" en gingen ook nog naar Amsterdam. Wanneer? Wisten ze niet. Moest ik maar aan de leraar vragen. Hopelijk legt hij het later allemaal uit aan de dames. Toen ging het pas over echt belangrijke zaken: nagellak, lippenstift, oogschaduw en eyeliner. Morgen zie ik alleen nog maar dame4s op de camino zonder al deze spullen.

Keurig op tijd landen op Madrid Baraja. Door naar de bagage en daar duurde het heel lang eer mijn rugzak verscheen. Ik begon al visioenen te krijgen van San Francisco, waar Ine en ik op zakenreis ook zonder koffer aankwamen en er drie dagen op hebben moeten wachten. Het ding weer uit het plastic gehaald. Het voorgewerkte sneetje in het plastic werkte prima. Toen door naar de metro. Ging ook allemaal goed. Een vriendelijke, engels sprekende Spaanse toverde er in recordtijd voor €5,- een kaartje voor me uit. Heb ik meer dan 30 minuten mee in de metro gereisd met een keer overstappen. Ging allemaal prima. Ook op het grote station in.Madrid, Chamartin, ging het goed. Slechts een keer de weg hoeven vragen en daar ging het bijna mis, want ik vroeg aan de beambte waar ik heen moest en hij antwoordde dat ik een geldig kaartje had. Enfin we kwamen er uit en met mijn 1e klas kaartje (goedkoper dan 2e klas) mocht ik in de business luonge wachten. Gratis koffie en frisdrank en toen ik wegging kreeg ik nog een blikje cola en een flesje water in de handen gestopt.

Voordat ik in de trein stapte werd mijn kaartje gevraagd. De barcode werkte niet. Paniek in de ogen van de juffrouw. Gelukkig wist haar chef hoe het wel moest en kon ik doorlopen naar mijn gereserveerde coupe. De trein was helemaal vol. Goed advies Van Pablo (mijn engel in Santiago) om te reserveren. Echter er zat een sjieke oude dame op mijn plek. Toch even mijn kaartje laten zien. Ze schrok zich een hoedje, maar toen ontdekte ik dat ik welsiwaar bij de juiste plaats stond maar in de verkeerde coupe. 1000 maal excuses aangeboden, die vriendelijk werden geaccepteerd. Ik naar de goede coupe. . Die was ook helemaal bezet, maar gelukkig was mijn plaats nog vrij. Hehe. Ik begon onmiddellijk mij om te toveren naar echte pelgrim. D.w.z. broekspijpen afritsen, de stokken, de camelbak, mijn vlaggetje en mijn jacobsschelp eruit en aan de buitenkant gemonteerd. Naast mij zat een bejaard echtpaar met stijgende belangstelling mijn verrichtingen te volgen. Pas toen ik de schelp op mijn rugzak knoopte viel het kwartje: Aaaaah peregrino!! Si. En toen gingen ze weer blij voor zich uit zitten kijken.

Treinreis ging ook prima. De Alvia (naam van de trein) naar Oviedobracht mij via Segovia, Valladolid en Palencia in 2 1/2 uur naar Sahagun. Onderweg imponerende landschappen: heuvels bergen en op het einde eindeloze vlaktes: de Meseta. Ik was weer bijna terug.Met slechts 10 minuten vertraging kwamen we om 17.15 aan. Het station kende ik nog van vorig jaar. Daar had ik op de terugweg immers 3 uur zitten wachten met de zieke Italiaan.

Te voet het dorp in. Het was echt heet, 37C.Twee keer de weg moeten vragen, maar toen was ik in de Albergue. Ik kreeg het laatste bed. Boven en met een flinke kuil erin. Lakens waren ook op, maar dat vond ik geen probleem want ik heb immers een lakenzak om in te slapen. En toen op zoek naar een computer. Na een speurtocht a la Timisoara ontdekte ik de enige shop. Deze was echter wegens vakantie gesloten tot 1 september. Dat had ik weer.Toen maar een halve liter koud bier gekocht voor €2,- en met de rug naar de TV gaan zitten, want in elke kroeg op het pleintje was stierenvechten te zien en dat vind ik helemaal niks.

Om19 uur terug naar de albergue. Op mijn vierpersoonskamer waren inmiddels ook de andere bewoners gearriveerd. een duits echtpaar (68) uit de Pfalz en een engels sprekende spanjaard, Ricccardo (38) uit Madrid.

Om 19.30 diner. We zijn met zijn zessen. Het Duitse echtpaar en Meite (51) uit Valencia met haar tweeling nichtjes Nuria en Miranda van 14. Alledrie vloeiend engels. Lekker gezellig gekletst bij het diner: penne bolognese met een gekruid varkenslapje en citroenyoghurt na met wijn uit La Mancha, Ribero de Algadar (alles voor €10). Mijn kleren werden ook nog voor €6 gewassen en daarvan ging €4 naar een weeshuis in Peru. Meite regelde ook nog een taxi voor mij voor morgenvroeg 8 uur om mij naar Carrion de los Condes te brengen. Om 21.30 ging ik naar bed en kreeg van de drie dames elk 3 nachtzoenen. Zo kon ie wel weer.

Reacties

Reacties

Ton en Edgar

Heerlijk weer om mee te mogen "lopen" met jou op je pelgrimstocht. Genieten van je verhaal met vele details! Niet iedere man krijgt 's nachts zoveel nachtzoentjes, wat een geluksvogel ben je toch! Goed en voorzichtig lopen en neem op tijd je rust. We blijven je volgen!

Trudy en Con

Met veel belangstelling je verhaal gelezen. Zo weten wij ook hoe jij weer met een paar eenvoudige hindernissen op de plaats van vertrek bent aangekomen. Chris we wensen je alsnog heel veel succes.Nu gaat het echte werk beginnen maar dat gaat jou lukken.We gaan met veel plezier jouw reis volgen. Heel veel sterkte!!!

Netty

Hi Chris, heerlijk je verhalen weertje lezen. Heel veel succes.

richarda

geweldig!!!!!!!!!!!!!!!! heel erg leuk!!!!!! succes xx

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!