Dag van Groesbeek met daarin de bekende Zevenheuvelenweg.

Gisteravond nog geprobeerd om de foto's van Edgar en Ton op mijn blog te zetten, maar met mijn trillende handjes en mijn behoorlijk moe zijn is dit helaas niet gelukt. Probeer ik na de Vierdaagse opnieuw. Daarna heeft Ine mijn blarenpoot vakkundig afgeplakt en ik kan jullie alvast verklappen dat dat zeer deskundig is gedaan, want vandaag had ik geen centje pijn en ik heb er ook geen blaar bijgelopen. Chapeau Ine. Wat is het toch een wereld-pedicure. Om 10.00 gaan slapen en ik was vrijwel meteen "vertrokken".

Deze dag was in de vorige versies altijd mijn leukste dag en ik kan jullie reeds verklappen dat het vandaag ook erg leuk was. Ik ben nu behoorlijk fit en lang niet zo kapot als gisteren.

We komen al in het ritme. Weer om 05.30 op en om 07.35 gestart. Weer gestaan in de trein en nu ging de discussie over het aantal blaren bij alle treinreizigers. Recordhouder was een man met 12 blaren en hij lachte ook nog. Ik met mijn ene blaar heb de competitie gewonnen. Op het station in Nijmegen zat al een pianist te spelen. Gezelligheid kent geen grenzen.

Toen we met de hele trein richting start liepen werden we ook nu weer opgewacht door vrolijke studenten. Best gezellig. Ook nu was er daar eentje bij, die ladderzat was. Met een fles in de hand hield hij een hele toespraak. Wij hadden geen idee waar het over ging. Als afsluiting wilde hij heel stoer een flinke slok nemen, maar hij verslikte zich hevig. Hij begon flink te hoesten en voor hij het wist stond hij wat bedremmeld naar de inhoud van zijn maag te kijken die hij over het trottoir had gesproeid. Gelukkig niets over mijn schoenen. En gelachen dat we weer hebben.

Bij de start wordt het steeds drukker. Waarom weet ik niet. Nu duurde het 25 minuten eer ik "los" mocht. Al gauw liep ik een krasse Zwitserse baas achterop met een kerstboom van vlaggen achterop. Zie foto's. Ik ben naast hem gaan lopen en heb een half uur lekker kletsend met hem doorgestapt. Hij kwam uit Luzern en daar op die roeibaan heb ik ook ooit nog eens in een boot gezeten. Plotseling wordt ik op mijn rug getikt, omhelsd en gekust door een goede vriendin: Marian uit Goirle (ein ech Venloos sieske). Zij liep samen met 3 andere dames en we hebben een uur lang, bijna tot in Malden bijgekletst, want met vastenaovend was dat niet echt gelukt. Ondertussen liepen we ook nog een Nepalese meneer voorbij, die d.m.v. een bord alle Nederlanders bedankte voor de hulp na de aardbevingen. Zie foto. Om 9 uur hielden Marian en haar vriendinnen halt voor een sanitaire stop en ben ik doorgelopen.

Om 10.15 heb ik op de dijk van Malden naar Mook gepauzeerd. Heerlijk met uitzicht op het Maas Waal kanaal, waar ik zoveel roeikilometers heb liggen.

In Mook werd de weg even smal en liepen we hutje bij mutje. Daar liep ook een zeer luidruchtige Amsterdamse, die druk gesticulerend de mensen uit Mook begroette. Ze kletste iedereen gaten in de sokken. Hierbij lette zij totaal niet op haar medelopers, waardoor ze er een aantal op de hakken trapte (mij ook dus) en een man met haar elleboog tegen het hoofd stootte. Ze verontschuldigde zich elke keer luid met een of ander l.l-smoesje, maar wij waren haar snel zat. Er stonden een aantal paaltjes op het pad en daar waarschuwden wij elkaar voor. Doordat zij niet oplette liep ze er vol met haar kruis tegenaan. Als het een man was geweest had hij nu toverballen gehad. Ik keek om en zag dat er genoeg hulp voor haar was en toen ben ik maar gauw doorgelopen.

Na Mook op weg naar Groesbeek een erg lang vrij steil omhooglopend stuk. Gelukkig onder de bomen. En daar had ik geluk. Komt er een leuke dame naast me lopen om over de Camino te praten. Het was Leila uit Helsinki, een gepensioneerd journaliste, die nu free lance voor haar krant verslag deed. We waren door al ons gepraat vrij snel in Groesbeek. Hier ging zij nog wat foto's maken en ben ik doorgelopen. In Groesbeek was het net alsof je door een patatkraam liep. Overal de lucht van vette hap en daar had ik helemal geen zin in. Het leek er wel carnaval.

Daarna eindelijk de Zevenheuvelenweg op en daar raakte ik in gesprek met Rianne uit Hout Blerick. Daar waren we ook weer een half uur mee bezig en toen ging zij pauzeren. Ik heb er nog een heuvel bijgepakt en heb om 12.30 gepauzeerd vlak voor Berg en Dal met nog 7km te gaan. Ook nog sokken gewisseld. Bij het uitlopen van de rustplaats liep ik Willem uit Nijmegen van de eerste dag weer tegen het lijf en samen zijn we verder gelopen. In Berg en Dal was het erg warm en weinig wind. Alle wandelaars worden dan moe en er wordt steeds minder gepraat. Gelukkig maken de mensen langs de kant genoeg lawaai.

Om 14.25 was ik al binnen. Weer een geweldige dag gehad en geen blaren erbij gelopen, dankzij het vakkundig tapewerk van Ine.

De temperatuur vandaag: vanochtend 17C en in de middag 27C.

En oh ja: de logistiek (Klasse I) van vandaag, wederom in volstrekt willekeurige volgorde: 3 liter water en een kop koffie. 4 krentenbollen met suiker, 2 bananen en 2 snelle Jelles. Totaal 8,5 uur reizen en lopen.

Morgen de laatste dag. Ik moet mijn medaille nog opduiken, krentenbollen smeren, douchen en dan toch maar weer gaan slapen.

Morgen komt Ine me weer afhalen en na afloop trekken we dan "onze oude, heerlijke stad" in. Dus ik weet niet of ik morgenavond in staat ben om te schrijven. Anders wordt het zaterdag.