De dag van Wijchen. Ook wel rose woensdag genoemd. Dus moest ik van Ine vanochtend een rose shirt aan. Dat heb ik dan ook maar gedaan.

Weer om 05.30 opgestaan. De trein in Nijmegen was gelukkig niet helemaal mudvol, maar ik heb toch moeten staan. Om 07.40 ben ik vertrokken. Bij de start kwam ik erachter dat we gisteren geen 34 maa ‘slechts” 33km hadden gedaan, maar dat het er vandaag wel 34km zouden worden. Daar heb ik me dus maar op ingesteld.

Weg uit Nijmegen. Ook nu werden we weer uitgeleide gedaan door lollige en/of zatte studenten, maar dat heft wel iets. Een van deze knullen stond luid te zwaaien voor een obstakel, dat we er niet over zouden struikelen. Maar omdat hij echt ladderzat was stond hij niet meer vast op zijn pootjes en jawel hoor, meneer struikelde zelf over zijn obstakel en geen recht op zijn plaat. Alletwee de volle bekers bier, die hij in zijn handen had, waren nu leeg. Wat hebben we staan lachen.

Het stuk tussen Nijmegen en Alverna en Wijchen duurt altijd best wel lang, maar gelukkig kwam ik 2 oud-Digital collega’s tegen, waar ik even mee heb gepraat. Ook heb ik nog een hele tijd met Harrie uit Nijmegen Noord gelopen. Hij bleek al 3 camino’s te hebben gedaan. Chapeau. Na Wijchen kwam ik Jan uit Rotterdam tegen, die ook wil gaan. Hij heft met het hemd van mijn lijf gevraagd. Net voor Wijchen voel ik dat de eerste blaar zich aan het vormen is, benieuwd wat het gaat worden.

Om 11.15 was ik in Wijchen. En nu maar uitkijken naar Ine en haar vader en naar Ton en Edgar. En jawel hoor ze zaten op de afgesproken plaats. Was erg gezellig. Hier heb ik sokken gewisseld, maar de blaarvorming viel gelukkig mee.

Na Wijchen wederom een lang stuk naar Beuningen en Weurt. Op dit traject heb ik om 13.30 nog gerust voor de laatste 7 km op een rustplaats van de Canadezen, maar ik mocht er toch op. Hier liep ik weer moeder en dochter van gisteren weer tegen het lijf. Zij vertrokken net. Dochter was net gemasseerd door een mannelijke masseur. Ze keek er nog blij van. Met hun ging ook alles goed. Op deze laatste rust merk ik dat ik ouder en stijver wordt: het op de grond gaan zitten begint meer op een project te lijken: alle bewegingen plannen. Gelukkig ben ik niet de enige. Het opstaan wordt ook een project. Hierbij moet ik weer aan het roeien denken. Vroeger stapte ik uit de boot na een training. Nu tijger ik er uit.

Het laatste stuk in Nijmegen (5km) is altijd wel leuk heel veel gezellige mensen in het Waterkwartier en daarna langs de volle terrassen langs de Waal, daarna de stad in: het was er tjokvol en beregezellig. Om 15.30 meldde ik mij weer terug op de Wedren. Ook deze keer hadden ze onderweg mijn knipkaart kapot genipt; 2 gaten er in, maar dat moet. Ik heb weer een nieuwe gekregen voor morgen.

Om 17.00 was ik weer thuis en heb ik een tijdje in bad gelegen. Nu dit artikel schrijven en dan spaghetti en dan naar bed. Ik ben goed moe.

Morgen schijnen het echt precies 30km te zijn. Ik ben benieuwd.

Vandaag was ook weer een fijne loopdag. Vanmorgen met 15C vertrokken (lekker koel) en met 25C geeindigd, maar altijd weer die koele bries.

Ook vandaag heb ik me ook weer op de been gehouden met (in willekeurige volgorde): 2 bananen, 4 krentenbollen met suiker, 4 snelle Jelles, 2 liter water en 1 ijsthee van Ton en Edgar. Nu vanavond nog wat water wegwerken. Vandaag ben in totaal 10 uur in actie geweest met lopen en reizen en heb 1 blaar opgelopen en die gaat Ine nu vakkundig behandelen.

Morgen de Zevenheuvelendag.