Dit nederlandse echtpaar (namen zijn gefingeerd en ik wil de echte trouwens niet eens weten) vormt voor mij het perfecte bewijs, waarom je de camino alleen moet lopen. Vandaag kwamen ze weer langs terwijl ik op een terras koffie zat te drinken met Derk uit Leipzig. Hij beaamde mijn stelling en meldde, dat hij ook al zo'n duits echtpaar was tegengekomen.

Hieronder volgen een aantal voorbeelden, allemaal binnen 24 uur: (Volgens mij zijn die aan het eind vandeze 6 weken beiden rijp voor het gesticht).

1. Deze mensen zitten altijd alleen op een terras met elkaar (praten doen ze niet voor zover ik dat tot nu toe heb gezien. Hun engels en duits is abominabel en nu hebben ze juist weken de kans om daaraan te werken. Bij aankomst in de albergues altijd hetzelfde gestuntel. Dat kan, maar vraag dan even aan iemand om je te helpen. We staan er allemaal klaar voor. (Ik niet meer overigens, want ik heb het helemaal gehad met hullie. Zij weten trouwens niet eens dat ik Nederlander ben omdat ik altijd met andere peregrino's "over de grens praat").

2. Gisteren in de albergue van het klooster in San Juan de Ortega kwamen ze bij mij de slaapzaal op en begon Jul (zij) te steggelen met Jut (hij) over welke hoek ze wilden gaan liggen. Geen enkele deugde, maar er kwamen meer peregrino's binnen en die zijn niet zo kieskeurig. Enfin toen zij alle bedden hadden afgetest was de zaal bijna vol en hadden ze alletwee alleen nog maar een bovenbed en ook nog niet eens naast elkaar. Want als een peregrino zijn rugzak op een bed ligt is dit van hem/haar voor die nacht. Dat gaf dus extra coordinatieproblemen want spullen van haar zaten bij hem en andersom, met alle bijbehorend storend gelispel en geslis, want op een slaapzaal houdt iedereen zijn mond.

3.Toen moest er gedouchet worden. Mannen en vrouwen gescheiden. Bij de mannen in het washok waar een douchedeur miste, waar ik heb gedouchet. Bij binnenkomst en staand in de wachtrij constateert hij dat er water op de vloer ligt. Volgens mij ligt er wel vaker water op de vloer in een badkamer. Vooral ook hier omdat het water over de douchedeuren heen kwam. (Alleen lekker niet bij mijn douche). Enfin, hij is aan de beurt en constateert dat er geen haakje aan de binnekant van de deur zit. Dat hadden al zijn voorgangers ook reeds gedaan en hadden hun broek buiten de douche al laten zakken. Komt hij terug uit de douche, probeert hij staande in de plas water zijn schone onderbroek aan te trekken. En jullie raden het al: In plaats van dat hij in zijn broekspijpengat trapt, trapt hij op het kruis en trapt zo zijn schone onderbroek in de plas water. Leiden in last. Staat hij daar wanhopig in zijn blote togus. Probeert zijn handdoek om te slaan, maar dat gaat niet want hij heeft ook zo'n klein model. Uiteindelijk marcheert hij af naar zijn bedje met zijn toilettas voor zijn edele delen en zijn schone (natte) onderbroek aan de achterzijde. (Net een aflevering van Mister Bean, alleen droeg die een bordje met daarop "exit" voor zijn achterwerk). Toen hij terugkwam bij zijn nest zat Jul al op hem te wachten: waarom het zo lang had geduurd, waarom hij in ziijn blootje liep en toen hij haar vertelde van de onderbroek ging ze helemaal over de emmer.

4. Daarna gingen ze vragen of ze eerder konden eten. Waarom ze eerder wilden eten is mij een raadsel. Dat klooster stond echt in de middle of nowhere, 4km van het dichtsbijzijnde dorp. Nee dat kon dus niet, dus gingen ze voor de deur staan om 18.00, terwijl het eten om 18.30 begon. 20 meter verder was een gezellig terras met daarop allemaal mensen, die gezellig met elkaar zaten te praten. Zij zouden daar bijv. samen hebben kunnen gaan zitten zwijgen.

5. Vanochtend 06.15. Ik stap de deur uit in het donker en begin dan langzaam (in de goede richting) te lopen om mijn ogen aan het donker te laten wennen (accomoderen heet dat geloof ik). Het zijn mooie brede grintpaden, die je duidelijk kunt onderscheiden. Toch lopen er altijd van die figuren met een lampje (bij voorkeur) in het rond te schijnen. Ik liep ook zo'n stel achterop, vermijdend om in het licht te kijken, en toen ik ik dichtbij werd scheen die troel, ja want zij waren het weer, precies in mijn gezicht zodat ik verblind was. Ik kon er nog net een "buen camino" uitkrijgen, maar ik had een heel ander woord in gedachte. Zij liep nog te zaniken over zijn natte onderbroek.

6. Zit ik 14km verder met Derk op het terras ergens te rusten (we hadden het net over "waarom alleen de camino" toen ze beiden langs kwamen marcheren. Dit keer Jul voorop. Derk en ik zeiden keurig "buen camino" maar er kwam van hun zijde niets terug. Ik baalde want nu waren ze weer voor mij op de route.

7. Bij binnenkomst in Burgos zaten ze ergens op een bankje, weer samen te zwijgen. Dit keer zeiden ze wel "buen camino" en ik zei hetzelfde terug en stiefelde snel door.

8. En nu heb ik net weer die stem van die troel gehoord want zei zitten ook in deze albergue, alleen een verdieping hoger........

EN OM AL DAT BOVENSTAANDE NIET TE HOEVEN MEEMAKEN MOET JE DE CAMINO IN JE EENTJE DOEN!!!!! en over hullie / zullie zal ik niets meer melden.