chrisnaarsantiago.reismee.nl

10e etappe: Santa Domingo de la Calzada - Belorado

Om 06.15 op en 06.50 weer op weg voor de 24 km van vandaag. Ik ben vandaag bewust wat later vertrokken omdat ik weet dat Li-hyun vrijwel altijd om 06.30 vertrekt. Haal ik haar misschien in.

In het stadje geen bananen kunnen kopen want het is zondag vandaag. 7 km op nuchtere maag naar Granon moet kunnen (anders heb ik nog powerbars bij me. Kom ik daar ook vanaf). Eerste stuk in het donker loop ik samen met Derk uit Leipzig. Gezellig gekletst over de omgeving. Schiterend groot open golvend landsschap met overal aan de einder heuvels en bergen in alle soorten en maten. Vandaag zal het de hele dag licht omhoog gaan. Nog steeds lopen we door de gemeente waar elke km zo´n rot paal staat met daarop het aantal kms dat je nog moet tot Santiago (en ik moet er dan nog 100 meer naar Cap Finisterre). Na iets meer dan 1,5 uur bereiken we Granon. Een hoop herrie komt ons al tegemoet. Als we het dorpje binnenlopen (met een m/v of 10 vlak na elkaar)is het er een grote rotzooi (maak ik een apart artikeltje van). Allemaal jeugd, die nog op is van het feest van de vorige dag met tegenover hun een chagrijnige albergue eigenaar, die alle peregrino´s voorbij ziet lopen, Ik sterf van de trek en besluit direct na het dorp te stoppen en een powerreep onder uit mijn rugzak te graven. Dat helpt en verder gaat het naar Redecillo de Camino waar ik een uur later aankom. Nog steeds in die geweldige landschappen. Prachtig.

De eerste 12 km (de helft voor vandaag) zitten er dan al op. Lekkere dubbele cofeo con leche, delekkerste bocadillo tot nu toe (op de ham hadden ze ook nog olijfolie en geperste tomaten gesmeerd), een croissant ham/kaas. Dat alles voor EU 7,20 en dat alles verzorgd door Brenda uit Hilversum en Lourdes uit Paraguay. Effe lekker nederlands kunnen kleppen en dan komt Laurie uit Utrecht ook weer voorbij (die had ik gisteren niet gezien).

Aan brenda de foto´s van Li-hyun op mijn Iphone laten zien. Ze was nog niet langsgekomen, dus zit ze achter mij. Ik besluit op mijn gemak te eten en te wachten want Heidi en Karina kwamen weer langs en hadden haar om 07.00 zien vertrekken. en jawel hoor om 10.15 komt die muppet aangelopen, 10 miljoen volt glimlach op haar gezicht. Ik krijg een flinke hug en ze vertelt dat het heel goed met haar gaat: De blaren zijn bijna over en de wondjes op haar gezicht verliezen de korstjes. Het is prachtig aan het genezen. Ze heeft met twee andere Koreanen gisteren szelf gekookt (een inktvis omelet met paprika) en speciaal voor mij tovert zij uit haar rugzak nog een stuk tevoorschijn. Dit was(weer) lekker warm geworden door de zon op haar rugzak. Het was heerlijk en zo kon ik mijn croissant, waar ik nog niet aan was begonnen weer voor de lunch inpakken.

Ze bedankte me wel duizend keer voor de goede zorgen en ik haar namens allen, die haar kennen voor haar lach. Nu ze weer beter is wil ze weer meer alleen lopen om na te denken. Ik ben daar verheugd over, maar ik spreek toch met haar af dat we elke dag effe whats-appen. Ze wenst me buen camino en ik pak mijn rugzak op en vetrek. Nu weer vastelaoveliedjes zingend, want die lopen zo lekker bij 32C in die overweldigende landschappen. Je kunt nu kijken naar plekken waar je zelf pas over meer dan een uur zult zijn.

Om 11.00 loop ik de provincie Castillay Leon binnen. Die km palen zijn nu ook weg. Om 12.00 zit ik mijn croissant op te eten onder de platanen bij het fontein in het gehucht Villamayor del rio (overigens geen rivier te bekennen). Ik moet de katten letterlijk van me afslaan omdat die mijn croissant op willen vreten. Ik win.

Zit ik daar rustig moederziel alleen op dat lege pleintje komt daar ineens een luid toeterend autotje aan. Vliegen er een aantal deuren open en er komen mensen uit. Blijkt dit de bakker te zijn. Iedereen zijn brood en binnen twee minuten is het pleintje weer net zo leeg en stil als daarvoor.

Ik stap op voor de laatste vijf km en loop 3 km voor Belorado Andrea uit Lehr achterop. Die zit er aardig doorheen en gezellig kletsend bereiken we om 13.30 Belorado. Prachtige albergue geleid door een Braziliaan. Loop ik de slaapzaal binnen klinkt gejuig. Zitten daar alweer al die duitse jongeren. Voor EU 6,- heb ik weer een bed en douche.

EErts weer blote poten op de vloer (het geluksmoment) dan bed opmaken, douchen, wassen (kan meeliften met de duitsers),de bank berovenen een tussenmeur en die ga ik nu maken.

Reacties

Reacties

Paul van Bruggen

Chris
Elke dag 4/5 verhalen smakelijk verteld, geweldig.
Joop tegen mij "waarom zit je zo veel achter de compute"even bij lezen" Maar daar hoef je toch niet zo bij zitten te lachen.

Rob

Zo te zien kom je lekker tot rust.
Kun misschien kun je zelfs nog een snufje van de "Vuelta" mee krijgen. (Als je dat wilt natuurlijk).
De Vuelta eindigt trouwens ook in Satiago dit jaar.
Doe maar rustig aan.
Groetjes ook van de meiden

Berend

Chris, ik ben het internet dankbaar. De verhalen en de ervaringen krijgen we zo vers van de pers.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!